سپهره آسموني

👦👦👦👦👦     یک دو سه چهار...پنجمی را بر چشمانم بگذار...   میخواهم خاک پایت را سرمه ی چشمانم کنم...   میخواهم این ایستادنت مردانه ات را ؛این اعتماد به پاهایت را ؛این نگاه زلال به چشمانم را؛ این دستان باز برای در اغوش گرفتنت را ببلعم!   این روزها تو می ایستی...روی پاهای کوچکت!   همان هایی که وقتی تازه از بهشت امده بودی قدرتی نداشت...وقتی ان روزها گریه میکردی یا میخندیدی انها هم تکان میخورد...   امروز انها محکم اند....و این جز معجزه نیست..و این مرا به سجده می اندازد...   نباید اینها برایم عادت شود....عادت دیدن بالندگی تو...به خودم میگویم...میخواهم یادم باشد اینها...